2008'de 25 dağcı, dünyanın en tehlikeli dağı olan K2'ye tırmanmaya başladı. 11 tanesi bir daha geri dönmedi. Felaket tırmanışından kısa bir süre sonra çıkan haberler eksik ve çoğu zaman çelişkiliydi.
Nick Ryan’ın 2012 belgeseli,Zirve,rekoru düzeltmek niyetinde. Olayların daha eksiksiz bir açıklamasını (ve Ryan daha doğru bir şekilde tartışacaktır) sunmak, filmin temel bir misyonudur; bu, büyük ölçüde hesaba ve Sherpa rehberi / dağcı Pemba Gyalje tarafından toplanan fotoğraflara ve hayatta kalan dağcılarla yapılan röportajlara dayanmaktadır.
Olaylar trajiktir ve bu nedenle ortaya çıkmalarını izlemek (yeniden canlandırılmış olsa da) zor olabilir. Film şüphelidir. Zirve için hesaplanan son teslim tarihleri dolduktan çok sonra bile zirveye devam eden dağcıların bir dizi kader kararına tanık oluyorsunuz. Farklı kültürlerden - Fransızca, Sırpça, Korece, Norveççe ve Hollandaca - farklı tırmanma yeteneklerine sahip ve farklı dilleri konuşan tırmanma ekipleri arasında iletişim kurmanın zorlukları netleşiyor.
Dağcıların çoğu zirveye ulaşmada başarılıdır, ancak dağcıların size hızlıca hatırlattığı gibi, zirve, başarılı bir yolculuğun sadece yarım işareti. Ve güneş alçalmaya başladıktan 15 dakika sonra battığında, zirveye ulaşmanın mutluluğu, her bir tırmanıcının yüksek kampa inişten sağ çıkamayacağı korkusuna dönüşüyor.
Sonunda, bu şüpheli film cevapladığından çok daha fazla soru ortaya çıkarıyor. Zirveye ulaşmak için neden böyle bir risk alalım? İlk ölümden sonra dağcılar neden geri dönmüyor? Dağcılar kendi güvenliklerine ne kadar önem veriyorlar? Grubun nihai başarısızlıklarından ve 11 dağcının ölümünden kim sorumlu olacak?
Kalbin zayıflığı için olmasa da,Zirveyüksek riskli sporlar söz konusu olduğunda izleyicileri kendi motivasyonlarını sorgulamaya ve neyin kabul edilebilir risk oluşturduğunu daha yakından incelemeye davet ediyor.
